Frühschoppen met Drambuie Oefeningen en soms ook schietseries, die meerdere weken duurden, werden in het weekend stilgelegd. Op zaterdagavond werd ontspanning gevonden in de plaatselijke kroeg of in de slaapplaats. De slaapplaats was meestal een hooischuur. De ontspanning bestond hier op zijn minst uit het nuttigen van een alcoholische versnapering, bijvoorbeeld de in Duitsland befaamde Apfelkorn. Uitslapen was er op de zondagmorgen niet bij want de plaatselijke pastoor was reeds geïnformeerd over de komst van vele huzaren. Na het appel om 08.00 uur werd aan het eskadron gevraagd wie bezwaar had tegen een kerkdienst. Degenen die hun hand opstaken werden aangewezen als wachthebbenden en de overigen werden afgezet bij de kerk. Na de kerkdienst werd vaak het kader uitgenodigd voor het Frühschoppen om 11.00 uur op de locatie waar de bataljonscommandant verbleef. Doorgaans was dat een mooie villa of een kasteelachtig optrekje zoals een ‘Bauerngut’ of een ‘Rittergut’. Een voorbeeld van zo’n ontvangst was die van de bataljonscommandant jonkheer Luitenant-Kolonel der Huzaren Aert van der Goes. Deze, stond op het bordes tezamen met de eigenaar of eigenaresse en de burgemeester. Na een mooie toespraak gericht aan de officieren en onderofficieren op de binnenplaats, liepen de hofmeesters met drankjes rond. Die bestonden hoofdzakelijk uit glaasjes gevuld met ‘Drambuie’. Velen hebben zo dit drankje leren kennen. 1972 A-Esk 103 Verkbat; CPX met Ritm Meeder; Elnt Bos, Tlnt Zeelenberg, Kntn Schopman en Schets Frühschoppen is de Duitse en Oostenrijkse traditie om 's ochtends, meestal op zondag na de mis, af te spreken in een pub, herberg of taverne. De specifieke gebruiken verschillen van regio tot regio. Frühschoppen is vaak een soort brunch, maar hoeft niet persé om eten te gaan. Zo kwam splinter door de winter Het leven was in Seedorf niet goedkoop en een huzaar van 103 Verkbat had in de 70’er jaren een manier bedacht om de vele ritten naar Nederland wat minder financieel zwaar te laten wegen. Bij de CADI-winkel in Seedorf was een open verzamelplaats van lege flessen, voorzien van een hekwerk en een deur. Toentertijd werd er in Nederland, in tegenstelling tot in Duitsland statiegeld betaald voor lege flessen. Na enig onderzoek werd geconstateerd dat de deur niet op slot was, dus voordat hij weer naar Nederland reed laadde hij zijn kofferbak vol met die lege statiegeldflessen en reed daarmee naar een slijter in Amersfoort. Daar leverde hij al die flessen weer in en dat bracht per keer zo’n 20 gulden op, mooi meegenomen toch? 221
223 Online Touch Oefening Pantserstorm Home